A efectos do disposto na Lei 11/1997, os envases poden clasificarse en dúas categorías en función do destino final:
A Lei de envases obriga ós envasadores e ós comerciantes de produtos envasados ou, cando non sexa posible identificar ós anteriores, ós responsables da primeira posta no mercado dos produtos envasados, que os xestionen mediante un Sistema Integrado de Xestión (SIX) ou ben que establezan un Sistema de Depósito, Devolución e Retorno (SDDR).
Quedan excluídos do dito anteriormente os envases industriais ou comerciais, salvo que os responsables da súa posta no mercado decidan someterse a elo voluntariamente (excepto os envases de produtos fitosanitarios). Para elo, deberán comunicar a cada unha das Comunidades Autónomas nas que comercializa o seu produto, que os envases son de tipo industrial ou comercial e polo tanto se acollen ó disposto na Disposición Adicional 1ª da Lei de envases.
A responsabilidade da correcta xestión destes envases trasládase ó receptor dos envases, e en último lugar corresponde ó posuidor final, quen está obrigado a entregalos a un xestor autorizado de residuos. Débese detallar documentalmente nas operacións de compravenda ou transmisión (por exemplo na factura) que o responsable da entrega dos residuos de envases para a súa axeitada xestión será o posuidor final.
Os envases considerados como residuo, que conteñen restos de substancias perigosas ou que están contaminados por elas, réxense polos mesmos criterios que calquera outro residuo para determinar se son ou non perigosos. Os pasos que se deben seguir para isto serían:
En calquera caso, se os envases se xestionan mediante depósito en vertedoiro, aplicaranse os criterios e procedementos de admisión de residuos en vertedoiros segundo o establecido na Decisión do Consello do 19 de decembro de 2002.
Toda entidade que sexa envasadora, independentemente de que os envases que poñan no mercado sexan domésticos ou industriais ou comerciais e independentemente tamén da súa cantidade, sempre que sexa a primeira posta no mercado.
Os envasadores que ó longo dun ano natural poñan no mercado unha cantidade de produtos envasados e, no seu caso, de envases industriais ou comerciais, que tralo seu uso ou consumo sexan susceptibles de xerar residuos de envases nunha contía superior a:
Estes plans deben realizarse cada tres anos.
Cando un envasador vaia poñer no mercado a totalidade ou parte dos seus produtos a través dun sistema de depósito, devolución e retorno (SDDR), deberá comunicalo ao órgano ambiental da/s Comunidade/s Autónoma/s onde vai realizar a primeira posta no mercado (artigo 6.2 do Real Decreto 782/1988).
Na anterior comunicación deberá incluír:
Os envasadores e comerciantes poderán supeditar a aceptación dos residuos de envases e envases usados ao cumprimento de determinadas condicións de conservación e limpeza dos mesmos.